En het is deze eigenschap van Seksuele Fantasiëen en de obsessie met Seksueel Verlangen in de mens dat problematisch is in het functioneren van een gezonde samenleving - omdat, 'Fantasie' een 'alternatieve realiteit' is die in de geest bestaat en die de mens onttrekt aan de wereld om zich heen. Nu, er bestaat ook zoiets als 'praktische fantasie/verbeelding', waarin je bijvoorbeeld je Geest gebruikt om dingen uit te dokteren, om één en één bij elkaar te zetten en te komen tot praktische oplossingen, hetgeen wel ten voordele is van de samenleving - maar wat 'Seksuele Fantasiëen' hiervan onderscheidt, is dat er in Seksuele fantasiëen geen sprake is van een bewust gestuurde 'wil' - er is enkel de Ervaring van het Verlangen naar Seks waar het individu zich in laat meevoeren en dan allerlei beelden oproept in zijn geest die deze ervaring van verlangen en opwinding opdrijven tot een hoogtepunt. Dit is een proces dat haast automatisch gebeurt en dat zogezegd 'sterker is dan de mens' - eigen aan verlangens is dat mensen bijvoorbeeld zulk'n statements zullen maken zoals "het was sterker dan mezelf" en "ik kon het niet helpen".
En in dit soort fantasiëen is het alsof de mens even 'weg van de wereld' is, even helemaal onttrokken van de realiteit en weggezogen in een 'tijdloos vacüum' van interne Ervaringen. Dit is NIET normaal, omdat wij als mens, en vooral als ouders, leerkrachten en leiders in deze wereld, een verantwoordelijkheid hebben om richting te geven aan en zorg te dragen voor onze omgeving, voor onze kinderen, voor de dieren en de natuur en al wat hier leeft en ademt. En, wanneer we 'weg zijn van de wereld', opgeslorpt door onze persoonlijke interne ervaringen, zijn we niet in staat om te handelen met begrip en inzicht in de consequenties van onze handelingen --- omdat we in 'halfhalf-modus' staan, we zitten half in onze fantasie en gevoelens en half in de fysieke werkelijkheid - en dan schakelen we over op 'automatische piloot' om te doen wat er gedaan moet worden in de realiteit. Geen wonder dat er dan allerlei zaken mislopen waar we ons nadien gefrustreerd over voelen wanneer we wakker geschud worden uit onze fantasiewereld van positieve gevoelens omdat er problemen de kop opsteken in onze omgeving. Problemen die er niet geweest zouden zijn in de eerste plaats, hadden we beter opgelet.
Ik bedoel, ouders en leerkrachten (lees: volwassenen) hebben dan de neiging om hun frustratie te uiten op de kinderen, zij waren zogezegd de oorzaak van de 'problemen' --- terwijl die reactie van frustratie niet een gevolg was van de 'problemen', maar net een gevolg was van de 'schok' die de ouder/leerkracht ervoer wanneer bleek dat de fysieke werkelijkheid zich niet hield aan het 'plan' waar de automatische piloot naar handelde, en de aandacht van de ouder/leerkracht bruusk en plotsklaps uit het positieve fantasiewereldje getrokken werd om te kunnen omgaan met de 'onverwachte gebeurtenis' - die vaak niet eens echt een 'probleem' is, maar echter wel bestempeld wordt als 'probleem' omdat de ouder/leerkracht zich gefrustreerd voelt. Wat een omgekeerde wereld.
Dus, waarom is het dat we zijn gaan aanvaarden dat deze manier van bestaan, deze manier van opvoeden, van 'zorg dragen' voor onze wereld, 'normaal' is -- wanneer het duidelijk consequenties produceert? Het is toch overduidelijk dat ALLE problemen in deze wereld een gevolg zijn van onoplettendheid, van het feit dat al de volwassenen in deze wereld 'ergens anders' zitten dan HIER in de fysieke realiteit --- ze zitten allemaal in hun Geest, in hun fantasie en verbeelding, hun persoonlijke wereldje van persoonlijke verlangens en gevoelens - waardoor niemand de toewijding aan de dag kan brengen om werkelijk zorg te dragen voor deze realiteit, zonder een oog dicht te knijpen of een steek te laten vallen, maar voor honderd procent in elk moment van ademhaling.
Dat lijkt misschien onmogelijk gezien de mate waarin we onszelf hebben toegestaan onszelf te 'verliezen' in de geest en alle contact met de fysieke realiteit verloren lijken te hebben - maar de realiteit is dat we onszelf met tijd en boterhammen geconditioneerd hebben, weliswaar onbewust, om onszelf op die manier te 'verliezen', dat we op dezelfde manier onszelf ook weer kunnen conditioneren om onszelf 'terug te vinden' en terug te brengen naar de echte wereld. Onderzoek Desteni en de Reis naar Leven en geef jezelf de kans om verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf en deze Realiteit en jezelf te veranderen tot een Levend Wezen dat in staat is om leiding te geven aan deze Wereld en Realiteit.
Wordt vervolgd in Dag 342
Tof!
ReplyDelete